پخش رئالیتیشو شبهای مافیا از شبکه نمایش خانگی
به بهانه پخش «شبهای مافیا» از شبکه نمایش خانگی
مهارتِ بازی نکردن!
سبک و ساختار رئالیتیشو در ایران به دلیل برخی محدودیتها
و کمبود امکانات و ایدههای نو در برنامهسازی، قطعا در مقایسه
با نمونههای خارجی چندین گام عقبتر است. حجم اتفاقات
و میزان خلاقیت در آثار ایرانی آنقدر محدود است که تنها با
چند نمونه موفق از این دست آثار مواجه خواهیم شد. شاید
یکی از نمونههای مهم این سبک برنامهها که سالها پیش
در شبکه خانگی ساخته شد و البته فقط در فصل اول موفقیت
و مخاطبان بیشتری داشت، «رالی ایرانی» بود.
با وجود اینکه رئالیتی شو هنوز در ایران نتوانسته در مقایسه با دیگر
سبکهای برنامه سازی، جایگاه مناسبی کسب کند، اما به تازگی
شبکه نمایش خانگی برنامهای را با این محوریت تدارک دیده که در
نوع خود، جالب و سرگرم کننده به نظر میرسد.
رئالیتی شو «شبهای مافیا» در یک فضای بسته و جمع و جور و بدون لوکیشن
آنچنانی و پرهزینه و بدون استفاده از بازیگران گرانقیمت، یک بازی کلاسیک
و پرهیجان روسی را شبیه سازی کرده که پیش از این بیشتر در میان جوانان
و جمعهای خانوادگی طرفدار داشت. البته این اولین بار نیست که بازی مافیا
در ایران، محوریت ساخت یک رئالیتی شو قرار گرفته میگیرد، اما نکتهای
که این برنامه را با نمونههای قبلی متمایز میکند شیوه اجرا و مواجه
بازیگران در موقعیتهای متفاوت است.
«شبهای مافیا» با حضور بازیگران تلویزیونی ساخته شده،
نکته متفاوتی در میان اسامی و ترکیب بازیگران دیده نمیشود.
مهم شیوه و مهارت همین بازیگران برای اجرای یک بازی پرچالش
در فضای متفاوت، صمیمی و همدلی برانگیز است. توجه به این نکته
که کدام یک خود را در موقعیت بازی قرار دادهاند و نه بازیگری،
هیجان این رئالیتی شو را بالا برده است.
بازیگران در اینجا فارغ از جایگاه خود، با توجه به موقعیت بازی تعریف میشوند.
کسی برنده است که مهارتش برای بازی نکردن جلوی دوربین را تقویت کند.
و حالا با کمک هنر و هوش و میمیک خود در قالب یکی از نقشهای شهروند،
مافیا، کارآگاه و پزشک کاملا حرفهای بازی را به جلو ببرد. سه فصل از این
رئالیتی شو با اجرای محمدرضا علیمردانی و با حضور بازیگران مرد به پایان
رسیده است. قضاوت درباره موفقیت یا عدم موفقیت این برنامه فعلا زود
است، اما ساخت چنین برنامههایی در این ایام که مخاطب به شدت با
کمبود نمونه های ایرانی مواجه است، اگر ادامه پیدا کند قطعا قدم مثبتی
در زمینه برنامهسازی است، چون نه نیازی به سرمایه آنچنانی دارد و نه جذب بازیگران گرانقیمت.
دیدگاهی ثبت نشده!!!